Rust, vrede en Flinterman

Rust, vrede en Flinterman

za
28
28 januari, 2012 - 11 februari, 2012

Rust, vrede en Flinterman

Auteur: Ton Davids
Regie: John Ghersin

Zeg, ge kent toch de begrafenisondernemer van ’t dorp? ‘Flinterman Uitvaarten’. Daar achter den hoek van de pizzeria Trattoria, tegenover het consulaat.

Awel, hun neef Leo, schijnt dat hij zijn eigen nu Lenny noemt, is terug uit ’t gevang. Ge weet toch dat die een hele tijd geleden opgepakt is voor een roofoverval. Stel u voor, die is daar gaan inwonen. ’t Schijnt dat hij daar toekwam met een valies en een blinkend kofferke. Er wordt gezegd dat daar geld in zou steken. Van die roofoverval? Eerlijk gezegd betwijfel ik dat.

Sinds dat die Lenny daar is ingetrokken, zwerven er twee raar individuen rond ‘Flinterman Uitvaarten’. Je ziet er ook geregeld een klein, streng juffrake binnenspringen.

Och, en moet ge weten, dat botst tussen Leo en Colette, de rebellerende dochter van Esmé. Regelrechte oorlog! En dan dat gezaag over haar slaapkamer en de moemoe. Dat is toch écht spijtig hé, die moemoe was vroeger zo’n fiere madame, dé madame Flinterman. ’t Menske is nu aan ’t dementeren. Die kruipt naar het schijnt iedere nacht bij Colette in bed en daar is Colette helemaal niet gelukkig mee.

En eerlijk gezegd, aan Esmé ziet ge gewoon dat het haar allemaal te veel aan te worden is: de zaak leiden, haar dochter, haar moeder en dan die zuster van haar die altijd belt vanuit Spanje over haar nieuwste escapades. Naar ’t schijnt heeft die te doen met ne Spanjaard.

En de Samuel, dat blijft altijd dezelfde houten: geen greintje emotie, altijd beleefd, vriendelijk en beschaafd. Het wordt hoog tijd dat die eens van grond komt. Nu heb ik wel horen vertellen dat er tussen Esmé en Samuel iets aan ’t bloeien is. Maar of het waar is dat weet ik niet want dan zal de Samuel wel eerst moeten ontdooien. Ik zal u op de hoogte houden als ik nog iets meer te weten kom of ge kunt zelf eens langs ‘Flinterman Uitvaarten’ passeren, misschien dat u dan zelf iets opvalt. We zien elkaar nog wel...